زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

حسین بن محمد بارع بغدادی






‌بارِع، ابوعبداللّه حسین بن محمد بن عبدالوهاب بدری بغدادی، ادیب و شاعر عرب قرن پنجم و اوایل ششم بود.


۱ - تولد و وفات بارع



در صفر ۴۴۳ در بغداد متولد شد و در همان شهر در روز سه شنبه ۱۷ جمادی الاخری ۵۲۴ درگذشت.

۲ - خاندان بارع



بدری منسوب است به بدریه، از محلات بغداد، که موطن اوست. علاوه بر البارع البغدادی به البارع الدبّاس نیز شهرت داشته است. خاندان او از دیوانیان و وزیران و نیاکانش، سلیمان بن وَهْب و قاسم بن عبید اللّه و عبید اللّه بن القاسم، از وزیران خلفای بنی عباس بودند.
[۱] محمد باقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج۳، ص۱۹۵، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ ـ ۱۳۹۲.


۳ - اساتید بارع



بارع نزد بسیاری از ادبا و علمای عصر خود تلمّذ کرد که از آن جمله‌اند: قاضی ابویعلی موصلی و ابوعلی بن البنّاء و ابوبکر محمد بن موسی الخیاط و ابوبکر احمد بن حسین اللحیانی و ابوالقاسم یوسف بن غوری و حسین بن حسن اسکافی. کسانی نیز از او روایت کرده‌اند که از مشاهیر آنان ابن عساکر (متوفی ۵۷۱) و ابن الجوزی (متوفی ۵۹۷) هستند.
[۲] محسن امین، اعیان الشیعه، ج۶، ص۱۵۶ ـ ۱۵۷، بیروت ۱۹۸۳،.


۴ - تألیفات و آثار بارع



در ادب و علم القراءات تألیفاتی داشته که از آن جمله الشمس المنیرة فی القراءات السبعة الشهیرة و طرائف الطرف را ذکر کرده‌اند.
[۳] مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۰۶۲، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
[۴] مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۱۰۹، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
او دیوان شعر نیز داشته و یاقوت حموی
[۵] یاقوت حموی، معجم الادباء،ج۱۰، ص ۱۴۹ـ۱۵۴، بیروت ۱۳۵۵ ـ ۱۳۵۷/ ۱۹۳۶ ـ ۱۹۳۸.
نمونه‌هایی از اشعار او نقل کرده که برخی از آن‌ها مشاعرات او با دوست شاعرش ابن الهَبّاریّه (متوفی ۵۰۹) است.
[۶] خلیل بن ایبک صفدی، کتاب الوافی بالوفیات، ج۱۳، ص۳۳ ـ ۳۶، ج ۱۳، چاپ محمد حجیری، ویسبادن ۱۹۸۴.


۵ - فهرست منابع



(۱) محسن امین، اعیان الشیعه، بیروت ۱۹۸۳،.
(۲) مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
(۳) محمد باقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ ـ ۱۳۹۲.
(۴) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۸۴، ج ۲، ص ۲۵۵.
(۵) خلیل بن ایبک صفدی، کتاب الوافی بالوفیات، ج ۱۳، چاپ محمد حجیری، ویسبادن ۱۹۸۴.
(۶) یاقوت حموی، معجم الادباء، بیروت ۱۳۵۵ ـ ۱۳۵۷/ ۱۹۳۶ ـ ۱۹۳۸.

۶ - پانویس


 
۱. محمد باقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج۳، ص۱۹۵، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ ـ ۱۳۹۲.
۲. محسن امین، اعیان الشیعه، ج۶، ص۱۵۶ ـ ۱۵۷، بیروت ۱۹۸۳،.
۳. مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۰۶۲، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۴. مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۱۰۹، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۵. یاقوت حموی، معجم الادباء،ج۱۰، ص ۱۴۹ـ۱۵۴، بیروت ۱۳۵۵ ـ ۱۳۵۷/ ۱۹۳۶ ـ ۱۹۳۸.
۶. خلیل بن ایبک صفدی، کتاب الوافی بالوفیات، ج۱۳، ص۳۳ ـ ۳۶، ج ۱۳، چاپ محمد حجیری، ویسبادن ۱۹۸۴.


۷ - منبع


دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «حسین بن محمد بارع بغدادی »، شماره۱۵۲.    


رده‌های این صفحه : تراجم | شاعران عرب




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.